Gücünü halktan almayan ve kitleleri mevcut yönetimin hatalarına karşı örgütleyemeyen siyasi partiler, iktidara aday oluyor. Bu partileri seçmen ciddiye almayacak.
Toplumun demokratikleşme ve özgürleşme özlemini anlamayan partiler, “geniş kitlelere şirin görünme” telaşıyla topluma karşı saygısızlık etmeyi bırakmalı.
Siyasetçiler iktidar olmak için tarikatlardan, cemaatlerden, şıh veya şeyhlerden, aşiretlerden, askerden veya sermayeden, ABD’den icazet alma huyundan vazgeçmeli.
İktidara aday siyasi parti bu hedef uğruna demokratik ilkelerden vazgeçmemeli, oportünistçe (çıkarı doğrultusunda hareket etme) yöntemlerden uzaklaşmalı, zaman zaman halka aşırı gelen kavramları da savunabilmeli.
Seçim sistemi, halkı siyasetin uzağında tutuyor. Çok ciddi bir temsil edilme sorunu yaşanıyor. Milletvekilini de belediye başkanını da parti lideri belirliyor.
Siyasi partiler ülkemizde ve dünyada yaşanan değişimi görerek kurumsal yapısını geliştirmeli, topluma, çağa uygun net çözümler sunmalı.
Kendisine ait felsefesi olmayan, makam uğruna siyasi parti liderine konformist (sorgulamadan itaat etme) davranan, ikiyüzlü politikacılara siyasi partiler kapılarını kapatmalı.
Oy veren kitlenin yüzde 80’i sadece seçimde hatırlanan örgütsüz kesim. Tarikatlar, aşiretler ve etkin cemaatler yüzde 20’lik örgütlü kesimde yer alıyor. Bu durum, siyasetçinin örgütsüz kesimi değil, yüzde 20’lik azınlığı dikkate almasına yol açıyor. Çünkü kim baskı grubuysa onun dediği oluyor. Çözüm örgütlü topluma geçiş olmalıdır.
Sadece parti liderlerinin ve çevresindeki dar kadronun siyaset yaptığı bir toplumdan; düşünen, konuşan, sorumluluk duyan ve her alanda çözüm üreten örgütlü bir topluma geçişi sağlamalıyız. Oysa günümüzde insanlar siyasetle ilgilenmesin diye coplanıyor, biber gazı ile sindiriliyor. Toplum susturulup evlere kapatılmak isteniyor.
Sinan Tunç
Politik Akademi Koordinatörü, Gazeteci
