Bugün Anneler günü… Dünyada en kutsal görevin onlara verildiği annelerimizin günü… Bu özel günde dünyanın annelerini düşünmeden edemedim.. 21.yy’da yaşayan dünyanın anneleri geçti gözümün önünden birer birer..
Farklı ülkelerden, farklı kültürlere, dillere, ırklara sahip anneler… Farklı inançlara, haklara sahip anneler. Kimi çok zengin, kimi fakir, ama hepsinin ortak bir noktası var o da anne olmaları.
Dünyanın anneleri demişken nedense mutlu annelerden çok acısını kalbine gömen anneleri düşündüm. Mutlu anneler mutluydu, yanında çocuklarıyla bu özel günü kutluyorlardı ya diğerleri? Son bir yılda dünyanın birçok ülkesinde farklı olaylar yaşayan annelerin acısı ortaktı…
16 Nisan’da Güney Kore’nin Incheon limanından Jeju adasına okul gezisine giderken çocukları feribot kazasında ölen anneleri düşündüm. Kazanın ardından kıyıya koşan o annelerden kimi, kurtarılan çocuğuna dört elle sarıldı, kimi cesetine bile ulaşamayan çocuğunun arkasından denize bakakaldı, kimi ise kıyıda çocuğunun ölü bedenini karşıladı.
2 Mayıs’ta Afganistan’ın kuzey doğusundaki Badahşan vilayeti’nde şiddetli yağışlardan kaynaklanan toprak kaymasında bir köy neredeyse haritadan silindi. Toprağın altında kalan 2 bin 100 kişiden kucağında çocuğuyla son nefesini veren Afganlı anneler..
14 Nisan’da Nijerya’da radikal İslamcı Boko Haram örgütü tarafından bir ortaokuldan kaçırılan ve pazarda satılma tehdidiyle yüz yüze kalan 230 masum kız öğrencilerinin anneleri…
Amerika Birleşik Devletleri’nde inatla yasaklanmayan silah kullanımı.. Okul baskınlarında “çocuğunuz bir saldırganın kurşunuyla, bıçağıyla öldü” haberini alan ve okula koşan anneler.. ABD’nin Connecticut eyaletindeki 20′si çocuk 26 kişinin öldüğü Sandy Hook okul baskını bu örneklerden sadece biri…
Hindistan’da gözü dönmüş sapıkların tecavüzüne ve işkencesine maruz kalan 5 yaşındaki bir kız çocuğunun annesini de düşünün. Tüyleriniz diken diken oldu biliyorum.
Kuala-Lumpur Pekin seferini yaparken 227 yolcu ve mürettebatıyla kaybolan Malezya Uçağı.. Yolcuların cesetlerine bile ulaşılamadı. O uçakta çocuğu bulunan bir anne..
Ve iç savaşın 3 yıldır sürdüğü Suriye… Suriye’de her gün anneler ölüyor.. Çocuklarının kimi silah altında, kimi okula düzenlenen varil bombalı saldırılarda, kimi de sokak ortasında şiddetli çatışmalardan seken kurşunlara maruz kalıp ölüyor.. Annelere ise çocuklarının arkalarından gözyaşı dökmek kalıyor…
Ya Türkiye’deki anneler ? Onların durumları da diğerlerinden farklı değil..
Gezi Parkı olayları sırasında ekmek almaya giderken başına gaz fişeği isabet etmesi sonucu ölen 11 yaşındaki Berkin Elvan’ın, dövülerek öldürülen Ali İsmail Korkmaz’ın, polis kurşunuyla öldürülen Ethem Sarısülük’ün, eylemler sırasında arabanın çarpması sonucu ölen Mehmet Ayvalıtaş’ın anneleri.. Bir ayda yüzlerinde oluşan çizgileri, saçlarına düşen akları görmemek mümkün mü?
Kaybolan çocuklar… İstanbul’da havuza düşüp ölen 3.5 yaşındaki Pamir Dikdik’in annesi, Kars’ta yakını tarafından intikam uğruna kaçırılıp tecavüz edildikten sonra öldürülen Mert Aydın’ın annesi…
Vatan uğruna şehit düşen, hayatlarının baharındayken çocuklarını toprağa veren anneler…
Diyarbakır’da ve diğer doğu kentlerinde PKK’lılar tarafından kaçırılan çocukların yüreği kanayan anneleri..
Dünya’nın anneleri farklı noktalarda aynı şeyi yaşıyor. Hiçbir anne ağlamayı hak etmiyor. Cennet annelerin ayakları altındaysa onlara bu zulüm niye? Yanınızda, “yalınayak gezme”,”terli terli su içme”diyen bir anneniz varsa, koşun sarılıverin, öpün doya doya… Zira dünyada sizin kadar şanslı olmayan anneler ve çocukları olabilir!
